ค่อย ๆ อ่อนลง คือ
- ค่อ ( ถิ่น-อีสาน ) น. ปลาช่อน. ( ดู ช่อน ).
- ค่อย ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ. ๒
- ค่อย ๆ ว. ใช้นำหน้ากริยาหมายความว่า ไม่รีบร้อน, อย่างระมัดระวัง, ช้า ๆ, เช่น ค่อยคิดค่อยทำ ค่อย ๆ เดิน. ๑ ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า
- อย อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
- อ่อน ว. ไม่กระด้าง เช่น ลิ้นอ่อน; นิ่ม เช่น เนื้ออ่อน; ไม่จัด เช่น แดดอ่อน; ไม่แข็ง, ยอมง่าย ๆ, รู้สึกสงสาร, เช่น ใจอ่อน; ไม่แก่ เช่น มะพร้าวอ่อน;
- อ่อนลง บรรเทา ลดลง จาง จืดจาง เจือจาง
- อน อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
- อนล อะนน น. ไฟ; พระอัคนี. ( ส. ).
- ลง ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
- ค่อยๆ อ่อนล้าลง ค่อยๆ อ่อนแรง
- ไม่อ่อนลง ไม่ลดน้อยลง
- ค่อย ๆ เบาลง ค่อย ๆ อ่อนลง
- ค่อย ๆ แคบลง ค่อยๆ เรียว
- ทำให้อ่อนลง ขุดอุโมงค์ ทำลายทีละน้อย ทำลายอย่างลับ
- ทําให้อ่อนลง ทําให้รุนแรงน้อยลง ลดกําลัง ทําให้นิ่มนวล ทําให้อ่อนนุ่ม ทําให้น้อยลง ทําให้ลดลง ทําให้อ่อนแอ ทําให้นุ่มลง ทําให้สงบ ทําให้เบาลง
มือถือ